Arash Shahali
persagent kunsten / Kunstenaar
Wie ben jij?
Als kind kon ik nooit een antwoord geven op de vraag: "wat wil je later doen?". Mijn huidige positie als freelance communicatie- en persadviseur voor musea en kunstinstellingen is het resultaat van een kronkelend en internationaal carrièrepad waarin ik met verschillende arbeidsvormen heb geëxperimenteerd, van fulltime afdelingshoofd tot parttime-stewardess/curator/schrijver. Omdat mijn interesses steeds variëren en ontwikkelen, heb ik ervoor gekozen om halftijds te werken, om zo meer tijd te hebben voor artistieke projecten.
Voor mij is het belangrijk om mijn carrière te schikken naar mijn leven, en niet andersom.
WAT DOE JIJ ALLEMAAL?
Ik help musea en hedendaagse kunstinstellingen over de hele wereld met hun zichtbaarheid in de internationale media. Daarbij doe ik beroep op mijn uitgebreide netwerk van kunstcritici, culturele redacteurs en schrijvers, en zorg ik er voor dat ze toegang hebben tot beeldmateriaal, interview-mogelijkheden, etc. Het doel is daarbij om internationale aandacht te creëren voor kunstenaars en het werk dat zij in deze instellingen tentoonstellen, om zo de artistieke echo te vergroten en nieuwe verbanden te leggen.
Waarom ben je voor jezelf gestart?
Zoals de meeste goede dingen in mijn leven, heeft toeval een grote rol gespeeld. Door een Erasmus-uitwisseling kwam ik in Bergen, Noorwegen terecht in 2011. Na daar een tijdje gewerkt te hebben als middelmatige barista en bartender, mocht ik een stage beginnen in het communicatiedepartement van de kunsttriënnale Bergen Assembly. Daar ontplooide ik een passie voor het benaderen en verwelkomen van buitenlandse schrijvers en critici, en voor kunstkritiek als een artistieke discipline. Dit werk heb ik vervolgens op grotere schaal doorgezet voor instellingen zoals Bamako Encounters in Mali of documenta 14 in Kassel en Athene.
waar ben je momenteel mee bezig?
Onlangs legde ik de laatste loodjes aan de internationale berichtgeving over twee tentoonstellingen rond de Villa Baizeau in Tunis, Le Corbusier's enige gerealiseerde project op het Afrikaanse continent. Deze tentoonstellingen, die georganiseerd werden door architect Chacha Attalah en La Boite, een Tunesisch centrum voor hedendaagse kunst, vonden hun weg al naar de lezers van Forbes, Le Monde, Vogue Poland en Hyperallergic dus Ik ben heel tevreden over de uitkomst :).
Ik ben net teruggekeerd uit Hamburg voor een research trip rond From the Cosmos to the Commons, de eerste tentoonstelling van de recent aangewezen stadscurator Joanna Warsza, die plaatsvindt in juni 2025. Ik kijk ernaar uit om de tentoonstelling volgend jaar te bezoeken met een grote groep journalisten.
De tijd die ik als freelancer vrij kan maken probeer ik ook zoveel mogelijk te investeren in mijn eigen creatieve projecten. Zo nam ik dit jaar deel aan de groepstentoonstelling Winnie’s World Expo bij Fred&Ferry in Antwerpen, waarvoor ik een queer paviljoen creëerde voor een fictieve wereldtentoonstelling georganiseerd door beeldend kunstenaar Winnie Claessens. Daarbovenop schrijf ik soms zelf ook kunstkritiek voor outlets zoals Arts of the Working Class, Paletten en Passe-Avant. Soms is het leuk om ook eens aan de andere kant te staan.
Momenteel ben ik ook Hades aan het spelen op mijn Nintendo-switch. Love it.
Wat is het grootste misverstand over jouw beroep?
Dat ik als persagent een invloed kan hebben op de inhoud van een artikel. Het is voor mij belangrijk om naar musea en festivals te onderstrepen dat bezoekende journalisten en critici het volste recht hebben om hun mening uit te drukken...zelfs als die negatief is. Ik heb geen interesse om te knoeien met de vrijheid van meningsuiting.
Waar krijg je energie van?
Over het algemeen zijn de perstrips het meest interessante en gevende deel van mijn werk. Het grootste deel van wat ik doe kan gedaan worden van eender waar. Zolang ik maar een laptop en internetverbinding heb. Op de perstrips heb ik de kans om te bonden met de schrijvers, curators en kunstenaars. .
Één van de meest beïnvloedende perstrips was die naar Bamako in Mali in 2019 voor de Bamako Encounters. Deze editie van de Afrikaanse biënnale voor fotografische kunst werd gecureerd door Bonaventue Soh Bejeng Ndikung, Aziza Harmel, Astrid Lepoultier en Kwasi Ohene-Ayeh.
Organisatorisch gezien was die tentoonstelling en de bijhorende perstrip niet gemakkelijk. Normaal worden de prints voor de biënnale steeds in Frankrijk gemaakt, maar voor deze editie werd ervoor gekozen om alles in Afrika te laten drukken. Ondanks het feit dat de organisatie stootte op een aantal moeilijkheden, temeer omdat Mali toen (en nog steeds) in een burgeroorlog verkeerde, was de tentoonstelling echt overweldigend. Iedereen was van zijn sokken geblazen. Het was erg inspirerend om te zien hoe kunst een positieve invloed kan hebben op de lokale bevolking.
Wie mag jou altijd eens bellen voor een samenwerking?
Eender welke queer POC kunstorganisatie. Ik heb vorig jaar samengewerkt met Motormond in Amsterdam voor fondsenwerving en dat is heel goed verlopen.
WAAROM komen musea en instellingen tot naar JOU?
Mijn aanpak is vooral heel persoonlijk. Ik schrijf elke journalist afzonderlijk aan, vaak met een geïndividualiseerde pitch gebaseerd op wat ik weet over de interesses van de schrijver in kwestie. Ik geloof niet echt in een algemene nieuwsbrief. Veel van de schrijvers waarmee ik samenwerk zijn door de jaren heen goede vrienden geworden. En andersom, heb ik ook veel vrienden met een ontluikend schrijftalent aangemoedigd om de stap naar journalist of criticus te nemen.
Wat heb je in al die tijd al geleerd?
Niets is zo belangrijk als mond-aan-mond reclame. Ondanks het feit dat ik geen website heb, weten geïnteresseerde musea mij altijd te vinden.
Waar kan je zelf nog hulp bij gebruiken?
Ik vrees dat ik soms te beleefd ben. :)
Wie of wat heeft een belangrijke rol gespeeld?
documenta 14 was een goede leerschool. Als een van de grootste kunstevenementen ter wereld, kon documenta rekenen op een grote instroom van journalisten om over de tentoonstellingen in Kassel en Athene te schrijven. Ik kon zo dus mijn netwerk uitbreiden met schrijvers en critici van over de hele wereld, voor een grote verscheidenheid aan media, gaande van gespecialiseerde kunstpublicaties en kranten tot televisieploegen en radio hosts.
Die periode markeerde ook het begin van mijn love-hate relatie met mijn telefoon. Toen ik die op weg naar een interview bij de academie voor schone kunsten in Athene kwijtgeraakte in een taxi, leerde ik hoe belangrijk het is om om de 15 minuten een phone-wallet-keys inspectie te doen. Phono=bueno <3
tips
〰️
tips 〰️
Een boekhouder inschakelen of zelf boekhouden?
Ik ben net begonnen met Accountable te gebruiken. Tot zo ver vind ik het een handige tool.
Een podcast die je zou aanraden?
Who? Weekly. Soms heb ik behoefte om te weten waar B-list celebs zich mee bezighouden. Don't judge me.
Wie moeten we kennen?
Enkele schrijvers die ik kan aanraden:
Kristian Vistrup Madsen schrijft voor een hele resem internationale kunst-outlets. Voor Bergen Kunsthall gaf hij een interessante lecture over kunstkritiek die je op hun website kan vinden.
Skye Arundhati Thomas is een geweldige schrijfster en journaliste uit India. Naast kunstkritiek schreef ze ook het boek "Remember the Details", waarin ze reflecteert op de Indiase protestbeweging die in 2019 ontstond tegen xenofobe en kasteïstische burgerschapswetten.
Ben Livne Weitzman heeft een scherpe pen en zijn recensies zijn altijd leuk om te lezen. Naast kunstkritiek werkt hij ook actief met de rol van AR in de kunstwereld met het platform WAVA, waarvoor hij de curator is.
En dat is maar een kleine greep...ik ben altijd beschikbaar voor meer tips :)
